محبوب زیبای من که در شبهای مهتابی به دیدار من می آیی

آهسته تر بیا که مرا خواب در ربوده است ...

نمیدانی بسی شبها و روزها و سالها با بغل بغل گلهای نرگس و لبخند اقاقیا

تا پشت پنجره نگاهم آمدم و دزدکی تو را نگاه کردم ..

ولی تو هرگز مرا ندیدی ....

باور کن برای دل مجنون و آواره و سرگردانت لیلی تر از من وجود نداشت ..

چشمانت را باز کن و ببین که همه چیز زیباست

و حتی وحتی وحتی

محبوبم بدان که لیلی تو را دوست داشته و دارد و خواهد داشت ....